Nummer 137
Een wekelijkse schop onder je kont en je dosis lekkere links om over te lullen tijdend de lunch.
Goedemorgen,
Je hebt een verhitte discussie gehad vanmiddag. Pas als je 's avonds in bed ligt schiet de perfecte comeback door je hoofd. Veel te laat natuurlijk. Maar het is ook zo godvergeten moeilijk om op het juiste moment de juiste woorden te vinden.
Of je loopt iemand tegen het lijf. "Alles goed?" "Ja, goed hoor." Lekker veilig. "Druk, maar goed." Gatver. En dan? Doodse stilte. Ongemakkelijkheid all around.
We zijn opgegroeid met het idee: "Denk eerst na voordat je iets zegt." Prima natuurlijk, totdat je bij élke opmerking tien seconden staat te processen en, terwijl jij nog druk bezig bent je punt perfect te formuleren, de ander al twee onderwerpen verder is. Echte gesprekken voeren is moeilijk. Communicatie wordt korter en heviger. We zijn niet meer in staat om te luisteren en willen alleen nog maar scoren.
In series en films lijkt het zo makkelijk. Daar wordt altijd precies op het juiste moment de perfecte oneliner gedropt. Logisch, er zit een team van minstens tien schrijvers achter. Denk je dat Tom Cruise zelf ‘You had me at hello’ had bedacht in the heat of the moment? No way.
Wel luisteren we urenlang naar podcasts. Lekkere, intieme, échte gesprekken die rechtstreeks je oren in kletsen. Zodat je de leegte van je eigen oppervlakkige gesprekken even kunt vergeten. Maar stel dat jij nou óók gewoon een goed gesprek kunt voeren. Zeg gewoon wat je denkt. Zonder filter. Misschien is het niet altijd slim, maar het is wel menselijker, grappiger en vaak verrassend raak. Grote kans dat jij zegt wat al die andere mensen eigenlijk denken.
Daarom: de ‘Zeg Het Gewoon’ Challenge. Een week lang, bij elke vraag of opmerking, direct antwoorden zonder eindeloos wikken en wegen. Geen strategische berekeningen in je hoofd. Gooi het er gewoon uit. Wat is het ergste dat kan gebeuren? Dat je een keer struikelt over je woorden? Mooi. Dat betekent dat je écht praat in plaats van een script opdreunt.
Als verlengde van deze challenge plakken we er meteen eentje bovenop. De ‘Vraag Het Gewoon’ Challenge. Want wie betere vragen stelt, krijgt ook betere gesprekken. Aldus Tim Ferriss:
Often, all that stands between you and what you want is a better set of questions.
Shaan’s One Minute Blog zet alvast wat goede vragen voor je op een rijtje. Want een goed gesprek begint met durven stuntelen. Liever stuntelig oprecht dan vlekkeloos oppervlakkig. Echte gesprekken zijn niet perfect. Ze zijn rommelig, grappig, ongemakkelijk en soms een beetje pijnlijk. En dat is precies waarom ze de moeite waard zijn.
LYLT
Lekkere links om over te lullen tijdens de lunch
Tijdens de Superbowl in Amerika lanceerde OpenAI, het miljardenbedrijf achter ChatGPT, hun eerste televisiecommercial. De ultieme kans om AI menselijk en toegankelijk te maken, maar dat deden ze niet. Wat een gemiste kans.
Deze campagne zet je aan tot denken. In sterke copy worden twee scenario’s voor de wereld in 2050 verteld. Welke kant kies jij?
De biopics, biografische films, vliegen om je oren de laatste jaren. Toch wekt A Complete Unknown, over het leven van Bob Dylan, mijn interesse.
Word Fascia Flossing de nieuwe hype na pilates? Ik zoek nog naar de juiste vertaling. Flossen voor je spieren? Bindweefsel bungee?
Apple heeft ter promotie van hun serie Severance een zelfhulpboek gepubliceerd. En het bedrijf uit de serie is ook officieel te vinden op LinkedIn. Subtiel. Dat valt niet te zeggen van de lancering van het nieuwe seizoen van White Lotus. Collab-overkill!
Ik had het er eerder al over maar de serie Zero Day is uit op Netflix. Een must-watch over misinformatie en de impact van cyberaanvallen in onze huidige verhitte geopolitieke wereld.
Robots gaan de wereld overnemen, uiteindelijk, maar tot die tijd ruimen ze zonder problemen je boodschappen op. Toch fijn.
Leuke post weer.
Het probleem met strategisch antwoorden had ik ook veel tijdens dialogen met keuzes in video games: ik dacht vaak “als ik deze optie kies kan er misschien zus of zo gebeuren.” Dat haalde de charme eraf.
Op een gegeven moment besloot ik gewoon te kiezen wat mijn gevoel zei. En dat werkt geweldig. De ontwikkeling van het verhaal voelt weer organisch, en als er ooit consequenties zijn waar ik niet blij mee ben kan ik er toch mee leven — ik volgde immers mijn gevoel.