S.O.J.K. Nummer 118
Goedemorgen,
In SOJK 116 schreef ik over hoe we onszelf moeten verheffen en beter moeten zijn dan TEMU of de Action. Maar dat is natuurlijk moeilijk. Dat snap ik. Daarom vandaag iets meer context zodat het misschien makkelijker word voor je. Het komt door de, soms onzichtbare, systemen om ons heen.
Laten we voor dit voorbeeld eens kijken naar bijvoorbeeld chocolade.
Net als de meeste systemen is het chocolade systeem grotendeels onzichtbaar. De mensen die erin werken zijn niet per se slecht; ze maken de keuzes die voor hen het meest logisch lijken. Maar het systeem beschermt zichzelf en creëert een cultuur die de status quo in stand houdt.
De grote chocoladebedrijven willen dat cacaobonen een simpele grondstof blijven. Ze willen zich geen zorgen maken over de herkomst of kwaliteit – ze willen gewoon goedkope, inwisselbare cacao om hun producten te kunnen maken. Sterker nog, de inkopers van deze organisaties denken oprecht dat ze geen andere keuze hebben dan te blijven pushen voor middelmatige bonen tegen belachelijk lage prijzen, ongeacht de mensen die daar de prijs voor betalen.
Het gevolg? Cacaobomen worden niet gekweekt voor smaak of veerkracht, maar worden geoptimaliseerd puur voor maximale productie. De landbouwmethoden die hierbij komen kijken negeren duurzaamheid en richten zich volledig op korte termijn, maximale opbrengst. En het meest tragische van alles: arbeiders, soms kinderen, worden uitgebuit. De boeren, die zich machteloos voelen, hebben het gevoel dat ze geen andere keuze hebben dan te leveren wat de koper vraagt.
Die goedkope bonen worden vervolgens verwerkt tot betrouwbare, goedkope chocolade. Chocolade die niet smelt in de winkel, of in je hand. Chocolade die zoet is, niet echt lekker, en vooral goedkoop. De winkelier die de schappen vult voelt ook dat hij geen andere keuze heeft – hij koopt het merk dat goed gepromoot wordt en goedkoop is.
En zo wordt die ‘goedkope’ chocolade de norm. De gewone soort. Die je met kilo’s tegelijk uitdeelt in de vorm van letters met Sinterklaas. Maar lees dit verhaal nu nog eens en vervang chocolade voor de grap eens voor kip, kleding, eieren, melk, koffie, vliegvakanties of goedkoop plastic. Ga je de systemen al zien?
Het is makkelijker en heerlijk comfortabel om gewoon mee te gaan met het systeem.
Maar bedenk je de volgende keer dat je in de file staat even: je staat niet in de file, je bent de file. Als we een systeem herkennen, onze rol erin zien, kunnen we eraan werken om het te veranderen. Doe je mee?
LYLT
Lekkere links om over te lullen tijdens de lunch:
Wat? Hier op maandag? Jup, want ik vind het toch lekkerder om gewoon 1 mail in de week te sturen. Daarom voeg ik vanaf nu de lekkere lunch links en de schop onder je kont samen. Meer links, en een lekker woordje vooraf. Happy Monday!
Dit nieuwe album van Fresku heeft een aantal heerlijke nummers. Lachen met verdriet en Ongeëvenaard zijn must-hears.
Misogi, ik geloof hier wel in.
Heb je wel eens afspraken met iemand waarbij je dan tegen elkaar zegt ergens halverwege af te spreken zodat het voor allebei niet te lang reizen is? Deze tool zorgt dat je altijd eerlijk in het midden uitkomt.
Mark Thiessen weet het weer eens perfect onder woorden te brengen:
Ken je van die mensen die zo vooruitstrevend en toekomstgericht zijn dat het lijkt alsof ze een beetje los komen van de realiteit. Ik zie het soms bij kunstenaars die zo vrij en abstract zijn dat ze buitenaards lijken. Ik krijg dezelfde indruk als ik deze samenvatting van de laatste Tesla productaankondiging kijk. Ja, het is onwijs vooruitstrevend. Maar Elon krijgt al een tijdje zijn publiek niet meer mee, hij gaat te snel voor de technologie, de wereld en zijn achterban.
Ik mag eindelijk het boek ‘Creatief zijn, een manier van leven’ van Rick Rubin ophalen bij de bieb. Hij is eigenzinnig en meester-muziekproducent achter onder andere deze artiesten en hits. I’ll keep you posted.
Man, als de ondernemer in je een echte schop onder z’n kont nodig heeft moet je dit fragment even luisteren. Soms komt een podcast gewoon precies op het juite moment.
