S.O.J.K. Nummer 130
De wekelijkse schop onder je kont.
Goedemorgen,
Het nieuwe jaar is begonnen, ik zat naar de Zwitserse Alpen te kijken en heb besloten even twee weken niet te schrijven. Even uitschakelen om daarna weer terug te komen. (dit is al week 2)
Vorige week deelde ik al een van de gevonden stukken die ik in 2016 schreef op Tumblr. Deze week de tweede en de laatste, tot volgende week! Ik heb er zin in.
Tumblr - 28 juli 2016
Gekte
De wereld beweegt, het leeft, ademt en heeft emoties. De laatste periode schokt het. Het weet niet meer waar het aan toe is. Iedereen leeft in een soort constante staat van paraatheid wat ervoor zorgt dat we voor onszelf de wereld kleiner maken. De muren hoger optrekken en vergeten wat deze wereld, onze wereld, ooit zo mooi heeft gemaakt.
Natuurlijk is er geen goed of slecht, geen juist of onjuist als we hierover praten. Maar het stoort me tegenwoordig dat de mensen die het hardste roepen hoe ze denken te weten dat het moet, ook nog eens dat platform krijgen. Het platform dat wij ze bieden. De media voorop. We leven in een waan van de dag die onze tunnel steeds langer maakt… Het licht ontneemt waar die nu juist zo hard nodig is.
Deze wereld… Met al haar smaken, kleuren, geuren, pracht en praal is ooit ontstaan omdat we de wereld in trokken. De grenzen over, lands- en persoonlijke grenzen durfde te verleggen. We gingen er op uit. Ontmoete mensen, legde connecties en bouwde aan relaties. Maar nu regeert de angst. Het internet dat er ooit voor zorgde dat de wereld groter werd maakt hem nu kleiner. We weten niet meer wat waarheid is en nieuws wordt zo snel geconsumeerd dat het er ook niet meer toe doet. Waar voor ons in de beginperiode van het internet een wereld open ging… zorgt het er nu voor dat het je benauwt. Het sluit ons af van het reële omdat het ons alleen het irreële voorspiegelt. De wereld moet ontdekt worden, beleefd in al haar glorie. Niet door een scherm, maar echt! We moeten niet proberen mensen steeds meer online te krijgen. Maar online in te zetten om mensen de wereld in te krijgen. Het moet nieuwsgierigheid voeden en zintuigen prikkelen. Geen angst inboezemen.
Controle en beveiliging lijkt de orde van de dag. Maar moeten we er niet gewoon voor zorgen dat iedereen vrijer kan bewegen. Mensen van alle soorten en maten weer het gevoel geven dat de wereld van ons is. In de strijd om het Amerikaanse presidentschap gaat het over ‘make Amerika great again” maar wie is er om ervoor te zorgen dat wereld weer fantastisch wordt?
LYLT
