S.O.J.K. Nummer 131
De wekelijkse schop onder je kont en je dosis lekkere links om over te lullen tijdend de lunch.
Goedemorgen,
We zijn er weer. Terug van weggeweest en nog frisser dan m’n nieuwjaarsduik in het meer van Genève.
Als mijn oude berichten van de afgelopen weken iets hebben blootgelegd. Naast het feit dat mijn schrijfstijl behoorlijk veranderd is, is het wel dat als je op een bepaalde manier naar de wereld kijkt, je die ook gaat zien. Wat toen was, speelt nu weer. En dat riedeltje blijft zich altijd in meer of mindere mate herhalen.
Er gebeurt iets, we winden ons er allemaal enorm over op en dan gaat de storm weer liggen. Of raast er een andere storm overheen die dan weer de aandacht vraagt. Ik was dan ook eigenlijk van plan om hier te schrijven dat je jezelf er vooral niet te druk om moet maken. Dat je moet kijken naar de dingen waar jij echt zelf invloed op hebt.
Investeer in de mensen om je heen. Bouw iets leuks en verdien een paar euro. Doe leuke dingen met de mensen waar je van houdt. Help je vrienden als ze er even doorheen zitten. Schroef samen een paar stoelen in elkaar zodat je vervolgens met elkaar aan tafel kan zitten.
Totdat mr. Facebook van de week in een 5 minuten durende video liet weten dat fact-checken overboord werd gegooid.
Totdat ik hoorde dat de volledige Silicon Valley high-rollers zichzelf met grote donaties achter Donald Trump stortte.
Totdat ik las dat binnen een aantal jaar onze voornaamste nieuwsbron geen gedegen journalistiek meer is, maar platformen zoals TikTok, Facebook, X en Instagram.
Weet je nog dat ik schreef over hoe mijn hoofd werkt? In SOJK Nummer 90 lees je daar meer over. Deze deeltjes in mijn hoofd gingen op volle snelheid. Toen het op elkaar botste zag ik het ineens. Ineens zag ik het idee voor me. En ik hoor je denken. Nee, Jonne niet weer een idee. Is alles wat je nu al probeert niet genoeg? Ik kan het niet helpen. Dit is nu eenmaal wat we doen, he pap!?
Ik loop al m’n halve leven rond met een kleine sluimerende vlammetje. Dat probeer ik soms op jullie hier over te brengen. Het is die drang in mij om iets te doen dat impact heeft. En met deze botsing van ontwikkelingen werd deze week dat vlammetje ineens een vlammenzee.
Het idee dat ervoor zorgt dat ik alles uit mijn handen wil laten vallen en me er volledig op wil storten. Ik dacht te weten wat flow was, of wat een gevoel van purpose was. Maar dit, dit wat ik nu voel, deze energie is anders.
Nu moet ik actie ondernemen.
Nu ga ik mijn energie achterna.
Ga je mee?
LYLT
Lekker links om over te lullen tijdens de lunch
Leuk en eerlijk artikel van wat in de ogen van veel mensen een geslaagde ondernemer is met een riante exit. Spoiler, hij heeft geen idee wat hij nu met z’n leven aan moet.
Jarenlang was de openingsmonoloog van de Golden Globes te cringe voor woorden. Je kon na de net wat te harde grappen een spelt horen vallen. Niets is minder waar met Nikki Glaser, ze laat de hele zaal vol Hollywood sterren gieren van het lachen.
Even een kort lijstje met dingen die ik in de vakantie gekeken heb die me heel goed bevallen zijn:
Black Doves; spionnen in Londen, ik ben voor.
Missing You; wederom Brits, iets luguberder.
The Six Triple Eight; de invloed van Amerikaanse vrouwen op de tweede wereldoorlog.
Eindejaarsconference Pieter Derks; sterk debuut met een positieve draai.
Better man; deze film over het onstuimige leven van Robbie Williams was zeer vermakelijk om te kijken.
Shane Parrish deelt het eerste hoofdstuk van zijn boek Clear Thinking, inspirerend en op basis hiervan zou ik het boek zeker aanschaffen.
Rijken die rijker en rijker willen worden en meer en meer extreme hobby’s erop nahouden zijn verslaafd, vergelijkbaar met een cocaïne verslaving. Aldus dit Volkskrant artikel.
Haha dit nummer is zo typisch voor mensen die, net als ik, regelmatig podcasts luisteren.
