Nummer 146
Een wekelijkse schop onder je kont en je dosis lekkere links om over te lullen tijdens de lunch.
Goedemorgen,
Er zijn momenten waarop het leven je raakt. Dan bedoel ik niet met bloemen, geen playlist of een cadeau. Gewoon: een telefoontje, een gesprek. Je kijkt om je heen en alles ziet er hetzelfde uit, maar niets voelt nog zoals ervoor.
Ik schreef in Nummer 30 over drie onvermijdelijke dingen in het leven. Uit een interview met therapeut Phil Stutz: Pijn, Onzekerheid en het feit dat je altijd moet blijven werken. Niet voor een baas, maar aan het leven.
Maar sommige lessen begrijp je pas als ze opnieuw bij je aankloppen. Plotseling. Ongemakkelijk. Zonder dat je daar ook maar iets voor gedaan hebt. Het leven vraagt niet of het iets op je pad mag gooien, het gebeurt gewoon. Net als je denkt dat je alles een beetje onder controle hebt. Een plan. Een ritme. Rust. Boem.
Geen aankondiging. Geen keuze. Alleen de echo: “En nu dan?”
Het is verleidelijk en zit ook behoorlijk in mijn aard om dan meteen in actie te schieten. Knop om, een plan maken en jezelf wijsmaken dat je het wel aankan. Maar sommige dingen kun je niet fixen, niet uitleggen, niet meteen begrijpen.
Soms moet je het juist vertragen, en ja, dat voelt ongemakkelijk. Erbij blijven, ook al wil je weg. Niet schakelen, maar zijn. Want daar zit de echte kracht: blijven zitten, blijven voelen, blijven ademen.
Verzet je niet tegen de pijn, de onzekerheid, of het werk dat nog komt. Accepteer dat het erbij hoort. Het is zo verleidelijk om door te rammen. Sterk te blijven. Maar het zit ‘m in de stilte voor de actie. In het voelen. In de ruimte die je jezelf gunt om te breken, voor je weer gaat bouwen.
Ergens onderweg voel je het kantelpunt, het moment waarop je adem iets dieper wordt, en je voelt: ik ben er nog. Als je dan weer in beweging komt, doe je dat niet omdat het moet maar omdat je er klaar voor bent.
Een kleine actie, elke keer een stap vooruit. Moment voor moment. Het verleden kunnen we niet oplossen, maar de toekomst gaan we rocken.
Zo bouwen we weer op. Zonder te weten hoe het precies moet, maar wel met elkaar.
LYLT
Op dit moment heb ik 104 leden op Substack. ️🔥 Daar willen we natuurlijk 110 van maken, minstens. Help mee door Nieuwsgierig te delen.
Lekkere links om over te lullen tijdens de lunch
Volgende week weer links, daar ben ik deze week even niet aan toe gekomen.
Deze editie van Nieuwsgierig wordt gesponsord door:
Onze truien zijn als jouw favoriete wijn: precies goed.
